Bliższe spotkanie z Coco Noir

Dzisiaj, czyli 17 sierpnia miała miejsce światowa premiera nowych perfum Chanel - Coco Noir. Zapach ten intrygował mnie już od momentu pojawienia się pierwszych jego zapowiedzi, więc czekałam na dzisiejszy dzień, czekałam. Nawet wpisałam sobie w kalendarzyku "Coco Noir" ;) 

Tak się jakoś stało, że pierwszą perfumerią jaka stanęła dzisiaj na mojej drodze był Douglas. Weszłam, patrzę, jest Coco! Potuptałam więc do półki udając, że wcale się dziko nie cieszę w środeczku, chwyciłam bloterek i przystąpiłam do ceremonii testów. 

Flakonik jest cudowny. Piękne, czarne, minimalnie przejrzyste szkło, ze złotymi zdobieniami. Ech... Wyobrażam sobie jak cudnie by wyglądał na mojej toaletce...

Zdejmuję korek i następuje rytualny psik na bloterek, następnie rytualny psik na nadgarstek i wychodzę szczęśliwa ;D

Przez pierwszą chwilę Coco Noir pachnie na mnie bardzo podobnie do swojej siostry Coco Mademoiselle. Musicie wiedzieć, że Mademoisellkę bardzo lubię. Może trochę mi się znudziła, ale wciąż jest to jeden z moich ulubionych zapachów. Zostało mi jeszcze tak z 1/3 flakonika, więc po cichu liczyłam, że Coco Noir zostanie jej dumną następczynią. W końcu ja się starzeję, to i mój zapach powinien jakoś ciekawie ewoluować.

Swoją drogą, podobnie cytrusowo i lekko musująco zaczyna się na mnie stara wersja Miss Dior Cherie.

Wracając do Coco Noir... Po kilku chwilach cytruski przykrywa całe mnóstwo bliżej nieokreślonych kwiatów, które mnie prawdę mówiąc bardzo drażniły, bo nie umiałam ich po rozróżniać (zazdroszczę ludziom potrafiącym wyczuć każdy niuansik i potrafiącym pisać piękne opisy zapachów, nie to co ja...). Wszystko razem przypominało mi jakieś drogie mydło. Ładne, eleganckie, no ale jednak mydło. W tym momencie pomyślałam, że to chyba jednak zapach nie dla mnie. Ewentualnie dla mnie za jakieś 5 lat.

Zrezygnowana przestałam wwąchiwać się we własny nadgarstek, pochodziłam po sklepach z ubraniami, gdy nagle poczułam, że coś mi ładnie pachnie. To byłam ja ;) No nie ja, Coco Noir. Kwiatki nie wiadomo gdzie zniknęły (naprawdę, jakby ich nigdy tam nie było), za to zrobiła się słodka mgiełka. Jakby wanilia, ale taka troszkę przytłumiona/przydymiona. Wyraźnie czuć też piżmo i coś co bardzo lubię w perfumach, ale jeszcze nie odkryłam jak się nazywa :P Podejrzewam, że to fasolka tonka, ale pewności nie mam.

Niestety ten ostatni etap czuć tylko blisko skóry :( Minęło niecałe 5 godzin od mojej wizyty w perfumerii, a czuję zapach jedynie gdy przystawię sobie nadgarstek pod nos. Porównując z Coco Mademoiselle, którą czasem czuję nawet następnego dnia, po prysznicu ;), Coco Noir wypada bardzo słabo.

Nuty perfum prezentują się następująco:

Nuty głowy: grejpfrut, kalabryjska bergamota
Nuty serca: róża, jaśmin, narcyz, geranium
Nuty bazy: brazylijska i wenezuelska fasola tonka, indonezyjska paczula, drzewo sandałowe, białe piżmo, wanilia Bourbon

 

Podsumowując: flakonik boski, nuty głowy i bazy bardzo moje, cena wiadomo, zabójcza (ponad 400zł za 50ml, auć). Ale na Coco Mademoiselle jakoś uzbierałam, więc jest to wykonalne. Bloterek wciąż pachnie mi nutami serca i powoli zaczynam się przekonywać do tych kwiatków. Tylko ta trwałość mnie martwi. Będę musiała skądś zdobyć próbkę Coco Noir i potestować ją na sobie dokładniej. 

Pytanie brzmi skąd ja zdobędę tę próbkę?

 

Źródła zdjęć:

www.chanel.com

http://images.mitrasites.com/wallpaper/coco-chanel.html